Smaki świata

Dziś, gdy już doskonale poznaliśmy smaki całego świata, gdy nafaszerowani jesteśmy wszystkimi pierwiastkami, radujemy się zjedzeniem zwykłego podpłomyka i herbatą ziołową z miodem.

Dziś mądrzejsi o wiedzę i praktykę, które zdobyliśmy na przestrzeni lat, wracamy do tego co było dobre i zdrowe. Dla nas i dla następnych pokoleń.

Jestem wdzięczna za Życie, za jego różnorodność i stałość, za małe i te wyjątkowe sytuacje, za wszystko co się wydarza za to co planowane i spokojne i za to co niespodziewane i trudne.

Jestem wdzięczna za Życie za jego wszystkie barwy.

Czasem nasze życie układa się w niezrozumiałe wzory.

Powtarzające się schematy – samotność, choroba, brak, zagubienie w relacjach, lęki bez źródła. Szukamy ratunku – w terapii, w analizie, w działaniu. I choć próbujemy wszystkiego… coś wciąż pozostaje nietknięte.

Aż przychodzi cisza.

I w tej ciszy głos duszy: Spójrz inaczej, głębiej z sercem. I wtedy coś się porusza. Bo prawda jest taka: Nie jesteś sama. Za Tobą stoi Twój ród. Twoje życie niesie w sobie echo wielu historii – niektórych opowiedzianych, innych zapomnianych. Zaczynamy patrzeć szerzej.

Nie tylko na siebie – ale na całe pole: rodzinne, energetyczne, pokoleniowe.

I nagle staje się jasne , że ciężar, który nosisz, nie musi należeć do Ciebie.

Może niesiesz cierpienie dziadka, którego nigdy nie znałaś. Albo los babci, o której nikt już nie mówi. Może Twoje serce płacze za kimś wykluczonym, nieopłakanym, pominiętym.

To moment przywracania porządku miłości.

I gdy stajemy w prawdzie, w miłości, w zgodzie z tym, co było – coś się dzieje. Nie w głowie, w ciele, w sercu. Przychodzi ulga. Płyną łzy. Wraca oddech.

Wraca życie, które gdzieś utknęło. Czasem wystarczy jedno zdanie.

Jedno zdanie wypowiedziane z głębi duszy:

„Ty jesteś moją matką. A ja jestem Twoją córką. ”Zrobiłam to z miłości. Dziś to widzę.”

„Zostawiam przy Tobie to, co do Ciebie należy.”

To już nie ślepa miłość. To miłość, która widzi. Miłość, która nie rani, nie poświęca się – ale uznaje, szanuje, przywraca porządek. Wróć na swoje miejsce.

Bo kiedy jesteśmy na swoim miejscu, wraca spokój, siła, sens, życie.

I wtedy naprawdę stajemy za sobą.